Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Οι άνθρωποι του Προέδρου

Ο Κώστας Καραμανλής τείνει να γίνει αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Είναι ένας άνθρωπος που έχει προσφέρει στον κόσμο ανάμεικτα συναισθήματα.
Όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ήταν πολύ νέος για τα δεδομένα της πολιτικής ζωής της Ελλάδας και "ανώριμος" κατά πολλούς. Αυτοί που τον υποστήριξαν, και εν τέλει τον εξέλεξαν, ρίσκαραν επιλέγοντας κάποιον νέο πολιτικό χωρίς καμία εμπειρία λόγω του ονόματος του και κυρίως για να αποφύγουν να στηρίξουν τους υπόλοιπους διεκδικητές.

Αφού ο Καραμανλής έκανε πολλά αστεία επικοινωνιακά λάθη (barman σε party νέων, ποδόσφαιρο με την camera στο γήπεδο κτλ), ως ευφυής άνθρωπος "ωρίμασε", συνειδητοποίησε ότι βρίσκεται στην Ελλάδα και έκοψε τα ανόητα αμερικανόφερτα παιχνίδια. Έδειξε πως μπορεί να πάρει αποφάσεις, να παράξει πολιτική, να διοικήσει το κόμμα (κυρίως με τη συμβολή του Μεϊμαράκη) και το σημαντικότερο, να εμπνεύσει τους πολίτες με συνέπεια να πάρει εκλογές. Είχε τον σεβασμό και την υποστήριξη όλων των Νεοδημοκρατών και εκλέχθηκε πρωθυπουργός μετά από δική του σκληρή προσπάθεια.

Σε λίγες μέρες τερματίζεται και τυπικά η θητεία του, μιας και ουσιαστικά την έχει τερματίσει ο ίδιος από τις 5 Οκτωβρίου, μετά την εκλογική συντριβή της ΝΔ. Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν η αφορμή ώστε πολλοί υποστηρικτές και "υποστηρικτές" της κεντροδεξιάς παράταξης να τον αποκηρύξουν και να αναφερθούν σε αυτόν με τα χειρότερα λόγια εκφράζοντας χείριστα συναισθήματα.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του ήταν ότι τον Μάρτη του 2004 είχε εμπνεύσει όλους τους Έλληνες και τους προσέδωσε την ελπίδα για ουσιαστική πολιτική αλλαγή, ανεξάρτητα από το εάν είχαν ψηφίσει ΝΔ ή κάποιο άλλο κόμμα. Το μεγαλύτερο του σφάλμα ήταν ότι πέταξε στα σκουπίδια την ιστορική αυτή ευκαιρία, που είχε με τη στήριξη όλων των πολιτών, να σημαδέψει την σύγχρονη ελληνική ιστορία με μία περίοδο νέας προσέγγισης της δημόσιας διοίκησης, νέου ορθολογικού πολιτικού σχεδιασμού, νέου πολιτικού ήθους και τακτικών και, κατά συνέπεια, μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Η προσωπική μου γνώμη με δύο κουβέντες είναι ότι ο Καραμανλής ήταν καλός πολιτικός και καλός αρχηγός κόμματος αλλά έκανε λάθη. Για τα λάθη του ευθύνεται το περιβάλλον και οι συμβουλές του σε αυτόν. Από τις εξυπνακίστικες συμβουλές των πρώτων ετών, μέχρι την πολίτική εξαφάνιση κατά την πρωθυπουργική θητεία και την υιοθέτηση της άποψης "ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" ευθύνη έχουν οι άνθρωποι που τον πλαισίωναν. Είναι αυτονόητο πως δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όφειλε να επιλέξει τους κατάλληλους και να αποφύγει τις κακοτοπιές.

Πρώτου βιαστείτε να σκεφτείτε ότι είναι το άρθρο αυτό είναι άκαιρο ή ότι είναι πολιτικό μνημόσυνο για κάποιον που φεύγει, σας λέω πως είναι απόλυτα σχετικό με την εκλογή Προέδρου στην Νέα Δημοκρατία την ερχόμενη Κυριακή. Είναι σχετικό διότι όπως έχω πει κατ' επανάληψη σε τούτο εδώ το βήμα, την Κυριακή οι Έλληνες πολίτες καλούνται στην ουσία να επιλέξουν πιθανό μελλοντικό πρωθυπουργό. Αναφέρομαι σε Έλληνες πολίτες και όχι σε Νεοδημοκράτες διότι πρώτον αυτή είναι η κοινή ιδιότητα όλων ημών και δεύτερον διότι πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό είναι το πνεύμα που θα πρέπει να διακρίνει αυτούς που σκέπτονται εάν πρέπει να οδεύσουν προς την κάλπη.

Με λίγα λόγια λοιπόν οι πιθανοί ψηφοφόροι της Κυριακής δεν πρέπει στιγμή να ξεχάσουν ότι οι άνθρωποι που πλαισίωσαν τον Κώστα Καραμανλή στο πρωθυπουργικό γραφείο και στο κόμμα, οι άνθρωποι που τον καθοδήγησαν σε λάθος αποφάσεις, οι άνθρωποι που του έδιναν ελλιπή ή λανθασμένη πληροφόρηση στηρίζουν τον Σαμαρά. Στηρίζουν τον μοναδικό από τους τρείς υποψηφίους αρχηγούς του κόμματος που δεν στήριξε τον Καραμανλή ποτέ κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Αναμφίβολα πρόκειται για έναν συνδυασμό που σκοτώνει… τη Νέα Δημοκρατία δυστυχώς. Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω.

Υ/Γ: Προφανώς η παραπάνω τοποθέτηση δεν είναι λασπολογία, αλλά πολιτική άποψη που έρχεται χρονικά, ουσιαστικά και σημειολογικά μετά την τοποθέτηση μου στους λόγους στήριξης της υποψηφιότητας της Ντόρας Μπακογιάννη.

Υ/Γ 2: Οι δύο δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται σήμερα στο "ποντίκι" και στο "www.newstime.gr" επιβεβαιώνουν πλήρως ότι έγραψα σχετικά στις 19 Νοεμβρίου.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Rendez-vous στην Νότιο Αφρική!

Έχω πει από την εισαγωγή του Βlog ότι οι βασικές θεματικές για τις γνώμες που εκφράζονται είναι η πολιτική και ο αθλητισμός. Αναπόφευκτο, λοιπόν, είναι το γεγονός ότι το πρώτο αθλητικό άρθρο είναι σχετικό με την Εθνική μας.

Πολλά γούστα! Πολύ το χάρηκα! Το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν κάτι που έλειπε από την Εθνική του Otto Rehhagel αλλά και από τον ίδιο. Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που έγινε χθες βράδυ στην Ουκρανία. Η Ελλάδα είχε πάει τελευταία φορά στην τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου το 1994 και έπαιξε ένα ξεκάθαρο σύστημα, όπως λέει κι ένας φίλος, 4-4-2. Με άλλα λόγια στα 3 παιγνίδια του ομίλου φάγαμε 4 στα δύο πρώτα και 2 στο τρίτο και τελευταίο. Ακόμη πιο μεγάλη επιτυχία καταλαβαίνουμε ότι είναι η χθεσινή πρόκριση όταν συλλογιστούμε ότι αυτή η ομάδα έχει προκριθεί στις 3 από τις 4 τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις που θα μπορούσε να συμμετάσχει, το EURO 2004, το EURO 2008 και πλέον και στο WORLD CUP 2010!

Προσωπικά το χάρηκα ιδιαίτερα διότι ήταν το 100στό παιγνίδι του Γερμανού προπονητή στον πάγκο της ομάδας μας και νομίζω πως ήταν πολύ ωραίο δώρο για την περίσταση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν προπονητή που η δημοσιογραφική πιάτσα ήθελε να τον τελειώσει εδώ και καιρό. Το χθεσινό παιγνίδι ήταν η απάντηση σε όλες τις εφημερίδες που έγραψαν κεκαλυμμένο επικήδειο στο πρωτοσέλιδο τους την ημέρα του αγώνα, με ύφος τιμητικό.

Δεν διαφωνώ καθόλου πως κάνει λάθη. Έχω, κι εγώ μεταξύ άλλων, αγανακτήσει με κινήσεις τακτικής στο γήπεδο και ιδιαίτερα με τις επιλογές της αρχικής ενδεκάδας. Αποδεικνύεται όμως περίτρανα ότι αυτός ξέρει καλύτερα πώς να κουμαντάρει αυτό το καράβι κι ας μας ξενίζει ο τρόπος του. Ένα βασικό μειονέκτημα έχει ως προπονητής, που την ίδια στιγμή είναι προτέρημα για την ιδιότητα του ανθρώπου: δένεται με τους παίκτες ως ανθρώπους.

Σχετικά με το πιο γελοίο πρωτοσέλιδο της ημέρας, έχω να πω ότι η πράσινη φυλλάδα που συνδέει την επιτυχία της Εθνικής με την πορεία του Παναθηναϊκού είναι τουλάχιστον θλιβερή. Πρώτον, είναι ανεπίτρεπτο και άρρωστο να σκέπτεται έτσι ένας οπαδός (πόσο μάλλον να σε καθοδηγούν επαγγελματίες δημοσιογράφοι προς αυτήν την κατεύθυνση) και δεύτερον, είναι γνωστή σε όλους η πορεία της "τριφυλλάρας" τα τελευταία 13 χρόνια στο ποδόσφαιρο…

Η ουσία, καταληκτικά, είναι ότι η Εθνική της χώρας μας, παρόλο που έκανε τα εύκολα δύσκολα το καλοκαίρι θα είναι στο Παγκόσμιο κύπελλο. Πολλά ευχαριστώ και Καλή Επιτυχία στην ομάδα μας!

Δημοσκοπήσεις...

Τις τελευταίες ημέρες βρισκόμαστε στη μέση αποτελεσμάτων δημοσκοπήσεων για το αποτέλεσμα της εκλογής Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία. Στην αρχή υπήρχαν δημοσκοπήσεις που έδιναν το προβάδισμα στην Μπακογιάννη, τις προηγούμενες μέρες βρισκόμασταν σε μία φάση της προεκλογικής περιόδου που έδιναν το προβάδισμα στον Σαμαρά και χθες κυκλοφόρησε μία δημοσκόπηση που δείχνει πως πάλι έχει το προβάδισμα η Μπακογιάννη.

Οι δημοσκοπήσεις αυτές το μόνο που επιτυγχάνουν είναι (προσχεδιασμένα ή όχι) να διαμορφώνουν ένα (μιντιακό) κλίμα υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Αυτές οι δημοσκοπήσεις είναι απολύτως αβάσιμες από τη στιγμή που δεν υπάρχει συγκεκριμένο εκλογικό σώμα, δεν υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός συμμετεχόντων και κατά συνέπεια δεν υπάρχει διαστρωμάτωση της κοινωνικής μερίδας που ερωτάται. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει καμία στατιστική τεκμηρίωση τους.

Οι πολίτες και οι πιθανοί ψηφοφόροι δεν πρέπει να δίνουν σημασία σε αυτά τα κατασκευάσματα χειραγώγησης που απλώς υποβαθμίζουν την κρίση τους. Οι πολίτες οφείλουν να παρακολουθούν το πρόγραμμα των υποψηφίων, τις δραστηριότητες τους, την προσέγγιση τους στα φλέγοντα ζητήματα, την προσωπικότητα τους, την πορεία τους και τέλος, ποιος μπορεί να αποδειχθεί καταλληλότερος και ικανότερος μελλοντικός πρωθυπουργός. Οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι για την προεδρία έχουν διαφορετική πολιτική προσέγγιση, διαφορετική πορεία και κυρίως διαφορετική πρόταση διοίκησης του κόμματος. Αυτό είναι ένα γεγονός που διευκολύνει την επιλογή υποψηφίου.

Εγώ την προσωπική μου επιλογή την έκανα κι ας είμαι μακριά από την Ελλάδα. Ίσως αυτό να βοηθά να διακρίνω καθαρότερα τα γεγονότα χωρίς την συμβολή των παντογνωστών δημοσιογράφων - opinion makers. Το διαδίκτυο ευτυχώς παρέχει όλες τις πληροφορίες, αρκεί να ψάξεις. Το ζητούμενο, που είναι το ουσιωδέστερο, είναι η συμμετοχή. Οι πολίτες πρέπει να συμμετάσχουν!

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Επιλογή Αρχηγού: Ένα απλό δίλλημα

Είχα σκοπό να γράψω για την αγωνιστική του ποδοσφαίρου που μας πέρασε και για τα γεγονότα σχετικά με τη διαιτησία και τον Ολυμπιακό, αλλά η πολιτική (ή αλλιώς νεοδημοκρατική) επικαιρότητα επιβάλει διαφορετικό άρθρο.

Εχθές στη 1:00 το μεσημέρι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ανακοίνωσε την στήριξη του στον Αντώνη Σαμαρά για την Προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Μία κίνηση που τουλάχιστον από εμάς, που δεν έχουμε καμία εσωτερική ή παρασκηνιακή πληροφόρηση, χαρακτηρίζεται ανεξήγητη. Ανεξήγητη πολύ απλά για μία σειρά από λόγους
1)Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος απέκτησε πολιτική υπόσταση από τον Κων. Μητσοτάκη
2)Κατά τις πρώτες ημέρες των διαβουλεύσεων εν όψει της υποψηφιότητας του για την αρχηγεία ο πρώτος που συνάντησε ήταν ο Κων. Μητσοτάκης, κι ας είναι ο πατέρας της – εσωκομματικής – αντιπάλου του
3)Ιδεολογικά δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τον Αντώνη Σαμαρά. Ο Αβραμόπουλος είναι υποστηρικτής και εκφραστής του κέντρου ενώ ο Σαμαράς τοποθετείται όχι δεξιότερα αλλά δεξιά
4)Τις πρώτες ημέρες όπου οι φιλόδοξοι αρχηγοί εξεδήλωσαν τις υποψηφιότητες τους είχε χαρακτηριστεί λαγός της Ντόρας Μπακογιάνη και τις τελευταίες ημέρες υπήρξε μία έντονη φημολογία πως, ειδικά μετά την απόσυρση του από την μάχη, επιβεβαίωσε αυτόν τον όρο και τη συμφωνία του με την Ντόρα.

Από την άλλη ένας θεατής με καλύτερη μνήμη θα θυμάται με ποιον τρόπο απάντησε ο Αβραμόπουλος στην πρόσκληση του Κώστα Καραμανλή για συμμέτοχή του τότε Δημάρχου Αθηναίων στην εκλογική μάχη του 2000: με τον εξευτελισμό του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας… Συμπεριφορά που με άλλα λόγια έπρεπε να έχει προϊδεάσει όσους τείνουν να τον εμπιστευθούν και να συνεργαστούν μαζί του.

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είναι αναμφίβολα ένας χαρισματικός επικοινωνιακά και ευφυής πολιτικός και η χθεσινή του πράξη κρύβει βαθιά σκέψη. Είτε έχει προ-συμφωνήσει ένα υψηλό αξίωμα με τον Σαμαρά, είτε όπως ο ίδιος δήλωσε «δεν έχω καμία δέσμευση από εκείνον και εκείνος από μένα». Η πρώτη περίπτωση δεν απαιτεί ανάλυση, η δεύτερη όμως δείχνει ένα ξεκάθαρο γεγονός. Γνωρίζει πως η Μπακογιάννη προκειμένου να επαναφέρει τη ΝΔ στην Κυβέρνηση θα ξεκαθαρίσει και θα αλλάξει τα πάντα στο κόμμα και στα πρόσωπα που ταυτίζονται με αυτό, προκειμένου ο κόσμος να ξαναστηρίξει ένα κόμμα που τόσο απεχθάνθηκε την τελευταία διετία. Το συμπέρασμα του φυσικά είναι ότι δεν βλέπει τον εαυτό του μέσα σε αυτό το κάδρο και κοιτάζει να διασώσει το πολιτικό του μέλλον.

Οι νεοδημοκράτες, λοιπόν, βρίσκονται πλέον μπροστά σε ένα κομβικό αλλά συνάμα απλό δίλλημα: "Σαμαρόπουλος" ή Μπακογιάννη; Συνασπισμός ΠΟΛΑΝ-ΚΕΠ ή Νέα Δημοκρατία; Από τη μία έχουμε έναν συνασπισμό ετερόκλητο αποτελούμενο από δύο αποτυχημένες μονάδες που γύρισαν στο "μαντρί" που καταδίκασαν και πολέμησαν. Από την άλλη, μία πολιτικό με σεβασμό και πίστη στο κόμμα της, που μοιάζει έτοιμη για τομές και σε αυτό και στην κοινωνία και, το κυριότερο, μία πολιτικό που μπορεί να εμπνεύσει ξανά τους Έλληνες.

Για μένα η εκλογή του Προέδρου της ΝΔ δεν είναι ντέρμπι. Συνενώσεις κενών δυνάμεων έχουν μόνο επικοινωνιακό αντίκτυπο σε φυλλάδες μεγαλοεργολάβων. Η κοινωνία μόνο πρέπει να αναδείξει τον νικητή, και αυτός Θα υπάρξει πιστεύω την πρώτη Κυριακή και θα είναι η Ντόρα Μπακογιάννη. Όποιος όμως νομίζει πως αυτό είναι δεδομένο ή εύκολο πλανάται. Η Μπακογιάννη έχει κερδίσει με το μέρος της το μεγαλύτερο κομμάτι του κόμματος, οφείλει όμως να κερδίσει και την κοινωνία. Όσο περισσότεροι Έλληνες ψηφίσουν, τόσο καλύτερα για εκείνη. Άλλωστε αυτή είναι που θέλει ένα κόμμα ανοιχτό στους πολίτες, χωρίς ιδεολογικούς αποκλεισμούς. Η συρρίκνωση και ο "θάνατος" κομμάτων είναι άλλων ειδικότητα με ανάλογη πείρα…

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Νέα Δημοκρατία: Πρόεδρος και Κατεύθυνση

Σήμερα έγινε η έναρξη του έκτακτου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, του συνεδρίου που σηματοδοτεί πλέον επίσημα την έναρξη της διαδικασίας εκλογής νέου προέδρου. Τα στελέχη και τα νέα μέλη της Νέας Δημοκρατίας καλούνται να εκλέξουν τον νέο αρχηγό του κόμματος τους. Ενός κόμματος που αποτελεί τη μία εκ των 2 εναλλακτικών κυβερνητικών προτάσεων για τη χώρα μας.

Αυτό πρέπει να είναι και το κριτήριο επιλογής όσων προσέλθουν στις κάλπες την 29η Νοεμβρίου. Όσοι από τους Έλληνες πολίτες αποφασίσουν να λάβουν μέρος στην εκλογική διαδικασία οφείλουν πρωτίστως να σκεφτούν πως επιλέγουν πιθανό πρωθυπουργό. Η επιλογή πρέπει να είναι αδέσμευτη από μικροπολιτικά κριτήρια, πρέπει να είναι απελευθερωμένη από τα προβλήματα του παρελθόντος. Η επιλογή των Νεοδημοκρατών οφείλει να είναι ένα πρόσωπο που μπορεί να αναδιαμορφώσει τη δομή και την εικόνα της παράταξης. Η αναδιαμόρφωση αυτή δεν επιτρέπεται να είναι ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Οφείλει να είναι η ουσιαστική αρχή των αλλαγών που απαιτούνται για την νέα Ελλάδα που οι πολίτες ζητούν.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πολιτικά κόμματα αποτελούνται από πολίτες και πρέπει να εκφράζουν τους πολίτες. Οι πολίτες με την ψήφο τους στις εκλογές του Οκτώβρη καταψήφισαν την Νέα Δημοκρατία διαμαρτυρόμενοι στο μεγαλύτερο βαθμό, όχι για τις πολιτικές που επέλεξε, αλλά για τις συμπεριφορές που προσέβαλαν, για την απουσία πολιτικού θάρρους και κυρίως επειδή μετά από 5,5 χρόνια διακυβέρνησης της χώρας δεν εκπλήρωσαν τις δεσμεύσεις του 2004. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τους πολίτες να χάσουν την έμπνευση από και την εμπιστοσύνη τους προς τη Νέα Δημοκρατία.

Η νέα ηγεσία λοιπόν έχει χρέος να σχεδιάσει ένα κόμμα του οποίου η δομή θα δίνει το βήμα στους πολίτες να έχουν την δυνατότητα να εκφράζονται και να συμμετέχουν. Να αναδημιουργήσει ένα κόμμα από τον λαό για τον λαό, προκειμένου να μπορέσει να εμπνεύσει ξανά την κοινωνία. Η έμπνευση αυτή δεν θα έρθει μέσα από παρωχημένες θεωρητικές συζητήσεις περί ιδεολογιών. Οι ιδεολογίες είναι για τις πανεπιστημιακές διαλέξεις. Η σημερινή τάση στα δυτικά πολιτικά συστήματα δείχνει την σύγκλιση των πολιτικών πρακτικών σε κοινές κατευθύνσεις ανεξάρτητα από τις πολιτικές ιδεολογίες.

Η έμπνευση θα έρθει μέσα από τον σχεδιασμό ενός πολιτικού προγράμματος που θα μετουσιώνει τις επιταγές της κοινωνίας για την εφαρμογή του αυτονόητου. Μέσα από τον σχεδιασμό ενός κυβερνητικού προγράμματος που θα συνδυάζει τις κοινωνικές παροχές προς τους πολίτες, την φιλελεύθερη οικονομία που θα είναι απελευθερωμένη από τον (επίσημο ή ανεπίσημο) κρατικό παρεμβατισμό παρά μόνο από κρατική παρακολούθηση για την προστασία και στήριξη του πολίτη, την ισχυρή εθνική ταυτότητα χωρίς ακραίες τυμπανοκρουσίες αλλά με γνώση, σεβασμό και υποστήριξη της ιστορίας μας και τέλος με ευρωπαϊκή προοπτική που θα αναδείξει στην συνείδηση της κεντρικής Ευρώπης για την Ελλάδα τον ρόλο του ρυθμιστή, προστάτη και εκφραστή της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Την προοπτική αυτού του οράματος μπορώ να θεωρήσω ότι μόνο ένας εκ τον τριών υποψηφίων μπορεί να υποστηρίξει σήμερα και ελπίζω και αναμένω ότι θα το πράξει. Ο υποψήφιος που ουδέποτε εγκατέλειψε και δημιούργησε προβλήματα στην παράταξη χάριν προσωπικών φιλοδοξιών, που στήριξε την παράταξη ανεξάρτητα από το ποια σημαία κυμάτιζε στον ιστό της και που έχει να επιδείξει έργο και εκλογικές πρωτιές όπου κι αν αναμίχθηκε. Αυτός είναι και ο υποψήφιος που κατά την προσωπική μου εκτίμηση θα εκλεγεί την 29η Νοεμβρίου χωρίς η παράταξη να καταφύγει σε δεύτερη ψηφοφορία.

Αυτός ο υποψήφιος όμως οφείλει να μην λησμονήσει ούτε στιγμή πως ο στόχος δεν είναι ούτε η εκλογική επικράτηση στις εσωτερικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, ούτε η εκλογική επικράτηση στις εθνικές εκλογές. Αυτοί οι δύο δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από τους σημαντικότερους επιμέρους στόχους για την επίτευξη του τελικού και ουσιαστικού στόχου που είναι η αναδιαμόρφωση της Ελλάδας που ονειρευόμαστε και προσδοκούμε. Η όποια παρανόηση της ιεράρχησης των στόχων θα είναι ολέθρια.