Tο μεσοπρόθεσμο σχέδιο

Τα περισσότερα μέτρα που περιλαμβάνει το μεσοπρόθεσμο σχέδιο είναι κοινωνικά άδικα και είναι μέρος ενός πειράματος σχετικού με την ανοχή των κοινωνιών σήμερα, με σκοπό τη δημιουργία μιας πιο ανταγωνιστικής Ευρωπαϊκής αγοράς ως προς τις BRIC.

Ως γεγονός αυτό είναι απαράδεκτο και αποδεικνύει την αποτυχία των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια, η οποία αποφάσισε να αποβάλλει το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πολιτικής της αντίληψης, τον άνθρωπο.

Αυτό δεν αναιρεί τα τραγικά λάθη που έκανε η Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια και την έφτασαν στην παρούσα κατάσταση. Δεν φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν παράγουμε, δεν φταίει καμία κυβέρνηση που οι πολίτες ξόδευαν με δανεικά από τις τράπεζες, δεν φταίνε οι κερδοσκόποι που η κοινωνία μεγάλωνε τα παιδιά της με όνειρο "μία καρέκλα στο δημόσιο να έχω και να κααάθομαι..". Φταίνε μόνο οι πολίτες. Οι πολίτες εκλέγουν αυτούς που κακοδιαχειρίζονται, οι πολίτες αξίωναν «χάρες». Εμείς βάλαμε τη χώρα στο δοκιμαστικό σωλήνα αυτού του κοινωνικού πειράματος.

Όσο άσχημο κι αν ακούγεται όμως, σήμερα πρέπει να σκεφτούμε το εξής: Η Ελλάδα είναι ζωντανή όπως ένας διασωληνωμένος σε ΜΕΘ. Μόλις βγάλεις τα σωληνάκια τέλος. Μόλις δεν πάρουμε τη δόση του δανείου τέλος.

Και αυτό το τέλος δεν σηκώνει μαγκιές.

Τι περιμένω από μία Περιφέρεια την Δευτέρα

Έχω μιλήσει σε προηγούμενη δημοσίευση μου για τον ρόλο και την αξία των περιφερειακών εκλογών, ειδικά ετούτη την δύσκολη χρονική περίοδο.
Αυτή τη φορά όμως, στο τελευταίο κείμενο πριν το τέλος των αυτοδιοικητικών εκλογών, θέλω να γράψω τι περιμένω για τη δική μου Περιφέρεια, που όμως μπορούν να εφαρμοστούν στην πλειοψηφία των νέων Περιφερειών.

Την Δευτέρα θέλω να δω την Περιφέρεια μου να μπαίνει σε ένα δρόμο ανάπτυξης και προόδου. Θέλω η Περιφέρεια να είναι το όχημα που θα φέρει ανάπτυξη στην κοινωνία, όχι διορίζοντας κόσμο στον δημόσιο τομέα, αλλά διευκολύνοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία...


Περιμένω να δω τουριστική ανάπτυξη, με βαρύτητα στον χειμερινό τουρισμό (Πήλιο, Περτούλι, Λίμνη Πλαστήρα), με υποδομές για θερινό τουρισμό (παραλιακό μέτωπο Λάρισας, Βόλου και νήσων) και θεμελίωση του αγροτουρισμού και θρησκευτικού τουρισμού.

Περιμένω να δω γεωργική ανάπτυξη με στοχευμένες καλλιέργειες σύμφωνα με τις επιταγές τις εποχής και της (διεθνούς) εμπορικής ζήτησης.

Περιμένω να δω συστηματική προώθηση των γεωκτηνοτροφικών προϊόντων από την περιφέρεια, στις διεθνείς αγορές.

Περιμένω να δω ανάπτυξη των επιστημών και βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών εκπαίδευσης, με βαρύτητα στην δημιουργία ξενόγλωσσων τμημάτων στα δημόσια πανεπιστήμια και μη κρατικών Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που θα προσελκύσουν ξένους και έλληνες φοιτητές.

Περιμένω να δω ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών και παροχή ευρυζωνικών συνδέσεων διαδικτύου και στο πιο απομακρυσμένο χωριό.

Περιμένω να δω μόνιμο γραφείο αντιπροσωπίας της Περιφέρειας, στις Βρυξέλλες που θα προασπίζεται τα συμφέροντα του τόπου, που θα προωθεί τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των συνεταιρισμών και των επιχειρήσεων και θα δίνει τουριστικές πληροφορίες για κάθε προτίμηση.

Αυτή την Περιφέρεια Θεσσαλίας περιμένω να δω από τη Δευτέρα, διότι πιστεύω στις δυνατότητες της και στην προοπτική που ανοίγεται εμπρός της.

Και αυτά τα περιμένω από τον Κώστα Αγοραστό.

Δημοσιευμένο στο blog epilektika.blogspot.com στις 13/11/2010

Κακλαμάνης vs Καμίνης

Διαφωνώ απόλυτα με τη λογική – που έχει εξελιχθεί σε εκλογική τάση και κοινωνικό trend –της καταψήφισης ή όχι του κυβερνώντος, και όχι της υπερψήφισης του καταλληλότερου για να κυβερνήσει.

Τέτοια είναι η περίπτωση των δύο υποψηφίων για τον Δήμο της Αθήνας. Ο μεν Κακλαμάνης ασχολείται με το να...
πείσει για το εάν έκανε έργο και ποιο και τι προτίθεται να κάνει από εδώ κι έπειτα. Ο δε Καμίνης ασχολείται με το να υβρίζει και να κατηγορεί τον Κακλαμάνη. Ο καταγγελτικός λόγος, όμως από τα χρόνια της φοιτητικής εκπροσώπησης (ή φοιτητικού συνδικαλισμού) δεν μου άρεσε ποτέ. Θέλω να δω προτάσεις, όραμα, μελέτες… Από που παίρνουν εν προκειμένω το Δήμο και που θέλουν να τον πάνε.

Το έχω ξαναπεί, ο Κακλαμάνης δεν ήταν ο καλύτερος δήμαρχος που πέρασε ποτέ, αλλά ο Καμίνης δεν με πείθει για κανέναν λόγο. Ο Κακλαμάνης μου είχε δημιουργήσει πολλές προσδοκίες πριν 4 χρόνια και έφερε στην πράξη λιγότερα. Ελπίζω πως το ποσοστό του πρώτου γύρου του έδωσε το μήνυμα που χρειαζόταν.

Ο Καμίνης δεν μου δείχνει κάποια προοπτική, δεν μου εξηγεί τι θέλει να κάνει, παρά μόνο κατηγορεί τον Κακλαμάνη. Δείξε μου άνθρωπε μου γιατί είσαι καλύτερος, γιατί να σε πιστέψω, τι θες να κάνεις και κυρίως πως. Ο Καμίνης ενδεχομένως να είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας πολύ καλά καταρτισμένος επιστήμονας. Ίσως να είναι και πολύ ευχάριστος στην παρέα, αλλά σίγουρα δεν είναι πολιτικός.

Πολλοί που διαβάζουν αυτό το κείμενο θα πεταχτούν και θα πουν το μοδάτο «εγώ δεν θέλω επαγγελματία πολιτικό», και γενικότερα θα συμφωνήσω. Για τον Δήμο της Αθήνας όμως θα διαφωνήσω. Κύρια διότι ο Δήμαρχος της Αθήνας είναι κεντρικό πολιτικό πρόσωπο. Ο Καμίνης τι εμπειρία έχει από όλη τη διαδικασία του policy making; Έχει χρειαστεί ποτέ να συμψηφίσει συμφέροντα; Έχει εμπλακεί ποτέ σε διαδικασία υπερκάλυψης των διαφόρων εμπλεκομένων ομάδων πίεσης; Πολύ αμφιβάλω, και αυτή η θέση είτε μας αρέσει, είτε όχι απαιτεί πολιτικούς ελιγμούς και φοβάμαι πως αν εκλεγεί ο Καμίνης θα χαθεί κάπου ανάμεσα στους διαδρόμους του policy process.

Δημοσιευμένο στο blog epilektika.blogspot.com στις 10/11/2010

Εκλογές ή αλλιώς το χατήρι του Γιώργου ή του Αντώνη;

Καθώς πλησιάζουμε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αρχίζουν να γίνονται πιο έντονες οι επιδιώξεις που έχουν τα κόμματα και οι υποψήφιοι από αυτές. Δυστυχώς όμως γι’αλλη μια φορά στην πατρίδα μας έχουμε ερμηνεύσει διαφορετικά από το πως θα έπρεπε το διακύβευμα των προσεχών εκλογών.

Είναι κατανοητό πως ο κάθε εμπλεκόμενος φορέας, είτε αυτός είναι πολιτικό κόμμα είτε υποψήφιος να έχουν συγκεκριμένες επιδιώξεις...

Η κυβέρνηση θέλει μέσα από τις εκλογές του Νοέμβρη να δείξει στους πολιτικούς της αντιπάλους ότι δεν έχει χάσει το λαϊκό έρεισμα και την πολιτική νομιμοποίηση που είχε. Ο Γιώργος Παπανδρέου μέσα από τη διακαναλική συνέντευξη του έκανε για πρώτη φορά έκκληση-εκβιασμό στους πολίτες για στήριξη των υποψηφίων του κόμματος του προκειμένου να μην προχωρήσει σε εθνικές εκλογές.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα η ΝΔ έχουν προσδώσει έναν χαρακτήρα αντιμνημονιακό, προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη από την οργή των πολιτών απέναντι στα μέτρα λιτότητας. Χθες, ο Αντώνης Σαμαράς ξεκαθάρισε για άλλη μία φορά πως είναι κατά του μνημονίου αλλά εάν εκλεγεί πρωθυπουργός θα «τιμήσει τις υπογραφές της χώρας».

Από την άλλη πλευρά όμως, οι πολίτες οφείλουν να κλείσουν τ’αυτιά τους στις σειρήνες των κομμάτων. Αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει τον λαό στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της τοπικής κυβέρνησης που θα εκλέξουν. Δεν πρέπει να τους απασχολεί εάν η χώρα θα πάει σε εθνικές εκλογές μετά τις περιφερειακές, ούτε εάν στηρίζουν ή όχι το μνημόνιο διότι πολύ απλά δεν έχει καμία σημασία για την παραμονή της Ελλάδας στο μνημόνιο.

Είναι χρέος όλων να καταλάβουμε την αξία των περιφερειακών εκλογών διότι αυτές μπορούν να αποτελέσουν το όχημα για ανάπτυξη. Σκεφτείτε ότι πλέον θα έχει την ευκαιρία μία περιφέρεια να βρει τα δυνατά σημεία που διαθέτει και να τα υποστηρίξει, να τα διαφημίσει και να επιτύχει ανάπτυξη στους τομείς για τους οποίους φημίζεται. Κάτι σαν SWOT Analysis που λένε και οι φίλοι μου οι μανατζαραίοι.

Ένα απλό παράδειγμα είναι η περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Δεν είναι μια περιοχή της Ελλάδας γνωστή παγκοσμίως ως τουριστικός προορισμός, διαθέτει όμως μεγάλο παραλιακό μέτωπο και διαθέσιμες εκτάσεις για ανάπτυξη. Η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής είναι πολύ μικρή σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα και δεν αποτελεί προτεραιότητα σε αντίστοιχη συζήτηση σε εθνικό επίπεδο. Ο τόπος θα μπορεί να προχωρήσει, να σχεδιάσει και να εφαρμόσει ένα τουριστικό πλάνο σε περίπτωση που το επιθυμεί. Αντίστοιχα και σε άλλες περιοχές, είτε ενισχύεται το ήδη δυναμικό «προϊόν» που διαθέτουν είτε προωθούν περισσότερο τομείς παραγωγής όχι τόσο γνωστούς. Γραφεία που θα αντιπροσωπεύουν την κάθε περιφέρεια στο εξωτερικό και τα προϊόντα της, την κουλτούρα της, την ιστορία και την φυσική ομορφιά της δεν θα είναι επιστημονική φαντασία για την Ελλαδίτσα…

Πλέον δεν θα υπάρχει το άλλοθι της αναποτελεσματικότητας της κεντρικής κυβέρνησης. Δεν θα μπορεί ο κάθε Νομάρχης ή Δήμαρχος να επιρρίπτει ευθύνες στην κεντρική κυβέρνηση γιατί δεν λειτουργεί κάτι σωστά και θα υπάρχει προσωποποιημένη ευθύνη. Αυτό για να συμβεί όμως πρέπει ο κάθε πολίτης να ψηφίσει συνειδητά και με συγκεκριμένα κριτήρια ώστε να μπορεί έπειτα να κρίνει την αποτελεσματικότητα των τοπικών αρχόντων.

Το μήνυμα, λοιπόν για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είναι ένα: Συμμετέχουμε όλοι, μακρυά από κομματικές γραμμές, με γνώμονα το συμφέρον του τόπου όπου κατοικούμε, με σκοπό την άμεση ανάπτυξη και την ξεκάθαρη ανάληψη ευθυνών από συγκεκριμένους ανθρώπους. Άλλωστε την πόλη σου καθαρή δεν σου την κρατά ούτε η αριστερά, ούτε η δεξιά…

Δημοσιευμένο στο blog epilektika.blogspot.com στις 3/11/2010

Τυχερός άνθρωπος ο Βαλβέρδε

Από αυτή τη στήλη έχουμε ήδη πει πως θα διαβάζετε κυρίως πολιτικά σχόλια αλλά όταν η αθλητική επικαιρότητα το απαιτεί (σικ), δηλαδή όταν παίζει ο Θρύλος, θα γράφω σχετικά.
Ο Ολυμπιακός νίκησε χθες τον Ολυμπιακό Βόλου και έτσι κράτησε την πρώτη θέση στη Βαθμολογία. Αυτός είναι ο τρόπος που θα έπρεπε να κοιτάζει τους αντιπάλους της η ομάδα, αφ’υψηλού! Έτσι δεν τον απασχολεί τι κάνουν οι υπόλοιπες ομάδες αλλά πως θα βελτιώνεται ο ίδιος.

Δυστυχώς πέρυσι ο Ολυμπιακός έχασε τη στόφα του νικητή. Απέκτησε κατά κάποιον τρόπο ψυχολογικά προβλήματα, προβλήματα αυτοπεποίθησης.
Αυτή είναι στην πράξη και η άμεσα ορατή θετική συνέπεια του αποκλεισμού από τις Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Ότι δηλαδή σε συνδυασμό με τη βατή κλήρωση της αρχής ο προπονητής έχει την πολυτέλεια να χτίσει την ομάδα απέναντι σε βατούς αντιπάλους και έτσι να επανέλθει η σωστή ψυχολογία του νικητή στην ομάδα.
Τυχερός άνθρωπος ο Βαλβέρδε. Και τα κλειδιά του μαγαζιού έχει πάρει από τον Μαρινάκη, και η βόμβα του αποκλεισμού από την Ευρώπη δεν έσκασε στα χέρια του (γιατί θα έσκαγε όποιος και αν καθόταν στον πάγκο), και ευνοϊκό πρόγραμμα έχει και παίκτες που μπορούν να παίξουν όμορφο ποδόσφαιρο.
Ελπίζω να εκτιμήσει τα δώρα της τύχης και να δουλέψει τώρα που έχει χρόνο και ευχέρεια λόγω συνθηκών, αλλιώς να ρίξει μια ματιά απέναντι που ο Νιόπλιας με νταμπλ στην πλάτη θα αποχαιρετίσει σήμερα μετά το – εκτός απροόπτου – στραβοπάτημα με τον Εργοτέλη.

Δημοσιευμένο στο blog epilektika.blogspot.com στις 3/10/2010

Μέτρα λιτότητας: Τι γνωρίζουμε, τι καταλαβαίνουμε;

Με αφορμή την Πανευρωπαϊκή διαδήλωση της 29ης Σεπτεμβρίου κατά των μέτρων λιτότητας στις Βρυξέλλες, θεωρώ πως είναι ευκαιρία να αποσαφηνίσουμε κάποια ζητήματα. Κάποια ζητήματα που πρέπει να γνωρίζουμε ως πολίτες – μέλη της ΕΕ και κάποια ζητήματα που θα έπρεπε να τα μάθουμε αλλιώς.


Στην παραπάνω διαδήλωση συμμετείχαν πάνω από 100.000 διαδηλωτές για να διαδηλώσουν για τα μέτρα λιτότητας που εξαπλώνονται στην Ευρώπη. Υπήρχαν πολίτες από την Ισπανία, την Αγγλία, την Λιθουανία, φυσικά το Βέλγιο και από τις υπόλοιπες χώρες της ένωσης. Ο κόσμος φώναζε εν μέσω πανό, μπαλονιών, κροτίδων και τραγουδιών συνθήματα υπέρ της διατήρησης του κοινωνικού χαρακτήρα που διακρίνει τις Ευρωπαϊκές πολιτικές και της άρσης των μέτρων κατά της κοινωνικής ασφάλισης.

Θα περίμενε κάποιος αυτές να είναι ελληνικές ανησυχίες ή συμπεριφορές ως συνέπεια της κρίσης που περνά η χώρα μας αλλά είναι εμφανές και αυταπόδεικτο πως δεν είναι έτσι. Η πρωτόγνωρη πανευρωπαϊκή συμμετοχή – και Ελλήνων εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ – στην διαδήλωση μαρτυρά το αντίθετο.

Η τάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να δημιουργηθούν φθηνότερα εργατικά χέρια είναι γεγονός. Η ανάγκη για ανταγωνιστικότερη βιομηχανική ανάπτυξη επιτάσσει μείωση του κόστους παραγωγής. Σε παγκοσμιοποιημένο επίπεδο οι βιομηχανικές δυνάμεις της Ευρώπης έχουν να ανταγωνιστούν δυνάμεις με αναπτυσσόμενη οικονομία όπως η Κίνα ή η Βραζιλία. Είναι σαφές πως με τις μισθολογικές συνθήκες και το κοινωνικό πακέτο που τις περικλείει των Ευρωπαίων εργαζομένων είναι αδύνατο να υπάρξει ανταγωνιστικό προϊόν και αυτό κατά τους άμεσα ενδιαφερόμενους πρέπει να αλλάξει.

Στην Ελλάδα οφείλουμε να γνωρίζουμε την κατάσταση στην Ευρώπη και την ίδια στιγμή να κατανοήσουμε πως από την στιγμή που η Ελληνική οικονομία ήταν η πρώτη που «έσκασε», αποκτήσαμε το θλιβερό προνόμιο να δοκιμαστούν πειραματικά στην δική μας κοινωνία τα όρια ανοχής της. Ζήσαμε με άλλα λόγια ένα κοινωνικό πείραμα του οποίου τις συνέπειες θα γνωρίζουμε σε μερικές δεκαετίες.

Την ίδια στιγμή όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και κάποια άλλα γεγονότα. Το μεγαλύτερο σφάλμα που μπορεί να υποπέσει η ελληνική κοινωνία θα είναι η στείρα στοχοποίηση του μνημονίου και των μεταρρυθμίσεων που επιφέρει. Το μνημόνιο δεν θα πρέπει να αποτελέσει το χαλάκι που θα κρύψουμε από κάτω τα σφάλματα που οδήγησαν στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας.

Στην υπάρχουσα κατάσταση μας οδήγησαν τραγικές διακυβερνήσεις από κυβερνήσεις που τις υπερψήφισε ο λαός. Και όπως σε μία εταιρία οι μέτοχοι είναι υπεύθυνοι για τον τρόπο που λειτουργεί και διαχειρίζεται τα χρήματα τους ο Διευθύνων Σύμβουλος, έτσι σε ένα κράτος ο κύριος υπεύθυνος είναι ο λαός, η κοινωνία, ο Δήμος. Εμείς έχουμε την ευθύνη για τις κακές κυβερνήσεις, εμείς έχουμε την ευθύνη για την ατιμωρησία, όπως εμείς έχουμε την ευθύνη για την φοροδιαφυγή, για τη διαφθορά και την αναξιοκρατία.

Σημασία λοιπόν δεν έχει τι έγινε μέχρι τώρα αλλά τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Πρέπει να μάθουμε λοιπόν, να μάθουμε να είμαστε σωστοί πολίτες και τυπικοί στα καθήκοντα μας. Πρέπει να αλλάξουμε και να γίνουμε μία κοινωνία που δουλεύει, που παράγει, μια κοινωνία με υπερηφάνεια. Πρέπει να γνωρίζουμε τι συμβαίνει γύρω μας και την ίδια στιγμή να μην κρυβόμαστε πίσω από την ευρωπαϊκή αλήθεια. Πρέπει να γίνουμε υπεύθυνοι, να είμαστε πολιτικοποιημένοι, να κρίνουμε και να επιβραβεύουμε με την ψήφο μας τους άξιους, τους υπεύθυνους και όχι τους απατεώνες που μας οδήγησαν στη σημερινή δυσμενή κατάσταση. Όταν ο λαός αναλάβει τις ευθύνες του, τότε και οι πολιτικοί θα αναλάβουν τις δικές τους.

Οι περισσότερες από τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα είναι αναγκαίες και απαραίτητες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι οι Ευρωπαίοι διαμαρτυρόμαστε για τα μέτρα λιτότητας αλλά οι Έλληνες έχουμε διαφορετική αφετηρία μεταρρυθμίσεων από τους βορειοευρωπαίους συμπολίτες μας.

Δημοσιευμένο στο blog epilektika.blogspot.com στις 30/9/2010

Κυβέρνηση: Υπάρχει πλέον νομιμοποίηση;

Από το blog epilektika.blogspot.com

Πριν από ένα χρόνο εκλέχθηκε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου στην Ελλάδα. Ήταν μία εκλογική νίκη που κεφαλαιοποίησε την απογοήτευση του λαού από την, κάποτε πολλά υποσχόμενη, κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ εκλέχθηκε με μια ευρεία διαφορά, αναδεικνύοντας ή εκμεταλλευόμενο δύο ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας. Τι ισχύει σήμερα όμως;
Το πρώτο γεγονός είναι το «Σκάνδαλο του Βατοπεδίου». Το Βατοπέδι σήμανε την αρχή της πτώσης της κυβέρνησης Καραμανλή και όπως δήλωσε και ο ίδιος το βράδυ των εκλογών, την ρήξη των δεσμών εμπιστοσύνης που είχε με τον λαό, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη. Το ΠΑΣΟΚ μαζί με τα media αναδεικνύοντας το Βατοπέδι κατάφερε να θάψει για τα καλά το προκλητικό και γεμάτο σκάνδαλα παρελθόν του και να εμφανιστεί στην κοινωνία ως η κυβέρνηση της κάθαρσης. Για να πείσει ακόμη περισσότερο για την ποιότητα των προθέσεων του και την ατιμία του Καραμανλή, αφού εκλέχθηκε κυβέρνηση, σύστησε στη Βουλή εξεταστική επιτροπή για το προκλητικό κοινωνικά σκάνδαλο.

Το δεύτερο γεγονός ήταν η οικονομική κατάσταση της χώρας. Ο Καραμανλής στην τελευταία του ομιλία ως Πρωθυπουργός στην ΔΕΘ ενημέρωσε την κοινωνία για την κατάσταση της δημόσιας οικονομίας και πρότεινε σκληρά και επώδυνα μέτρα για την αποφυγή της εθνικής χρεοκοπίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου εκμεταλλευόμενος την κατάσταση και το ήδη βεβαρημένο πολιτικό κλίμα από το Βατοπέδι, προσέφερε ελπίδα στον λαό με το αξέχαστο «λεφτά υπάρχουν». Ο ελληνικός λαός που έχει μάθει από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 να αρέσκεται σε όμορφα λόγια, απεχθανόμενος την αλήθεια, δεν αρνήθηκε την εκλογική στήριξη στον Παπανδρέου, χρήζοντας τον Πρωθυπουργός.

Από τότε έχουν αλλάξει πολλά στην πατρίδα μας, αλλά κυρίως αποδείχθηκε ότι κανένα από τα δύο θέματα που είχαν την πρώτη θέση στην πολιτική ατζέντα, και ενδιέφεραν τους πολίτες δεν ισχύει. Άμεσα, αποδείχθηκε ότι το «λεφτά υπάρχουν» ήταν ένα ευφυολόγημα, και τα μέτρα που πρότεινε στη ΔΕΘ ο Καραμανλής ήταν μονόδρομος, καθώς λίγους μήνες έπειτα εφαρμόστηκαν από τον Γιώργο Παπανδρέου και την τρόικα. Ήταν το πρώτο δείγμα της εξαπάτησης της – ομολογουμένως ευκολόπιστης – ελληνικής κοινωνίας από τον Παπανδρέου.

Πριν λίγες ημέρες μάθαμε από την τηλεόραση του ΣΚΑΙ ότι το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν είναι σκάνδαλο. Σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ λοιπόν, δεν υπήρξε οικονομική ζημία του ελληνικού δημοσίου από την συναλλαγή με τη Μονή, οπότε το βασικό ζήτημα που έριξε τον Καραμανλή από την εξουσία δεν υφίσταται!

Το κύριο ζήτημα που εγείρεται πλέον είναι εάν υπάρχει κοινωνική και ηθική νομιμοποίηση της σημερινής κυβέρνησης. Είναι πλέον σαφές πως οι παράγοντες που οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην διακυβέρνηση της χώρας αποδείχθηκαν ψευδείς. Το ερώτημα που αναδεικνύεται, είναι εάν ο λαός θα συνειδητοποιήσει τον εμπαιγμό και θα δείξει την έξοδο ή εάν θα συνεχίσει να ανέχεται συμπεριφορές και δηλώσεις όπως το «είμαστε οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία» του Παπανδρέου...