Ενας φωτισμένος δάσκαλος μιλά στους μαθητές του

Τα λόγια που θα διαβάσετε πιό κάτω, τα απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους μαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα, Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
'Η και περισσότερα χρόνια,

Θα σου μιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις,
Οι μαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές
Δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη.
Με έργα, με λόγια, με ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος
Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.

Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα.

Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια
Ηταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη..
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα,
Για να μας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε,
το μονοπάτι της καλλιέργειας,
το δρόμο της παιδείας,
τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο
γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ηταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα,
Ηταν πάνω απ' όλα μπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.
Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον,
Να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ηταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους,
Δεν ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.
Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι
Πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Οταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.

Ομως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας
Να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεμήσετε,
να νικήσετε.
Μη μας απογοητεύσετε.

Πηγή www.tovima.gr

«Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» Vol.2

Η σημερινή ημέρα είναι μία ιστορική μέρα. Δυστυχώς, στην ιστορία δεν μένουν μόνο οι θετικές στιγμές αλλά και οι αρνητικές. Σήμερα όλοι γίναμε μάρτυρες ενός μαύρου κεφαλαίου στο βιβλίο της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
Από εδώ και στο εξής τα παιδιά μας θα διαβάζουν για τη σημερινή ημέρα, για την ημέρα που Ελλάδα πέρασε υπό την επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στο βιβλίο της ιστορίας στο σχολείο τους όπως εμείς για το περίφημο «Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν» του Χαρίλαου Τρικούπη.
Οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα αυτής της εξέλιξης όπου θα επηρεάσει τις ζωές όλων μας. Από σήμερα όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα στην Ελλάδα θα αλλάξουν. Εδώ που τα λέμε κάποια θα αλλάξουν προς το καλύτερο μιας και δεν πάει παρακάτω, αλλά κυρίως οι αλλαγές θα επιφέρουν μία περίοδο βαθιάς ύφεσης, οικονομικής και κοινωνικής.
Οφείλουμε όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως πρέπει να μάθουμε, πρέπει να μάθουμε ως πολίτες. Πρέπει όλοι να αλλάξουμε. Η δημοκρατία, το καλύτερο πολίτευμα μεταξύ των υπαρχόντων, δυστυχώς ορίζει κι ευθύνες, μόνο που στην περίπτωση της χώρας μας το έχουμε ξεχάσει. Και οι ευθύνες στην Ελλάδα ανήκουν πρώτα και κύρια σε όλους εμάς, στους πολίτες.
Στην υπάρχουσα κατάσταση μας οδήγησαν τραγικές διακυβερνήσεις από κυβερνήσεις που τις υπερψήφισε ο λαός. Και όπως σε μία εταιρία οι μέτοχοι είναι υπεύθυνοι για τον τρόπο που λειτουργεί και διαχειρίζεται τα χρήματα τους ο Διευθύνων Σύμβουλος, έτσι σε ένα κράτος ο κύριος υπεύθυνος είναι ο λαός, η κοινωνία, ο Δήμος. Εμείς έχουμε την ευθύνη για τις κακές κυβερνήσεις, εμείς έχουμε την ευθύνη για την ατιμωρησία.
Σημασία λοιπόν δεν έχει τι έγινε μέχρι τώρα αλλά τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Πρέπει να μάθουμε λοιπόν, να μάθουμε να είμαστε σωστοί πολίτες και τυπικοί στα καθήκοντα μας. Πρέπει να αλλάξουμε και να γίνουμε μία κοινωνία που δουλεύει, που παράγει, μια κοινωνία με υπερηφάνεια. Πρέπει να γίνουμε υπεύθυνοι, να είμαστε πολιτικοποιημένοι, να κρίνουμε και να επιβραβεύουμε με την ψήφο μας τους άξιους, τους υπεύθυνους και όχι τους απατεώνες που μας οδήγησαν στη σημερινή μαύρη ημέρα. Όταν ο λαός αναλάβει τις ευθύνες του, τότε και οι πολιτικοί θα αναλάβουν τις δικές τους.

ΔΝΤ καλωσήρθες! Απλώς μπες μαλακά...

Ένας Παπανδρέου ξεκίνησε την πτώση ρίχνοντας μας στην κατηφόρα της αναξιοκρατίας, του ρουσφετιού και της αντιπαραγωγικότητας, την δεκαετία του 1980 και ένας άλλος Παπανδρέου την τελείωσε φτάνοντας μας στον πάτο του βαρελιού, παραδίδοντας τα κλειδιά της χώρας στο IMF. Φυσικά υπήρξαν πολλά λαμόγια ενδιάμεσα που επιτάχυναν την κατρακύλα. Μόνος υπεύθυνος ο Ελληνικός λαός. Αυτός ψηφίζει, αυτός το λούζεται!